To jest tylko fragment strony.
kliknij tu aby wyświetlić całą stronę

Muzyczne podróże
ECHA CELTYCKIE

Anymusic 2002

Gre

CD czasowo niedostępne

  1. Green Grow the Rashes O' (trad.) - The Irish Connection
  2. The Cliffs of Dooneen (trad.) - The Irish Connection
  3. Water Is Wide (trad.) - Ula Kapała
  4. Follow Me Up To Carlow (trad.) - Ula Kapała
  5. Magic Slipper Polkas (trad.) - Dudy Juliana
  6. Butterfly (slip jig - trad.) - Dudy Juliana
  7. Spancil Hill (trad.) - The Irish Connection
  8. I Wish I Was In England (trad.) - The Irish Connection
  9. Wild Mountain Thyme (trad.) - Ula Kapała
  10. Lord Thomas and Fair Ellender / Blarney Pilgrim (trad.) - Ula Kapała
  11. The Ferry / Merrily Kiss the Quaker (jigs -trad.) - Dudy Juliana
  12. Mountain Dew (trad.) - Dudy Juliana
  13. Molly Malone (trad.) - The Irish Connection
  14. White, Orange And Green / Give Me Your Hand (trad./Cathain) - The Irish Connection
  15. Johnny I Hardly Knew Ye (trad.) - Ula Kapała
  16. House Carpenter (trad.) - Ula Kapała
  17. Planxty Irwin (Carolan) - The Irish Connection
  18. I'll Tell Me Ma (trad.) - Dudy Juliana
  19. Moran's Return / Ship in Full Sail (slow air / jig - trad.) - Mirosław Kozak

  Celtowie to waleczny, starożytny lud, zasiedlający niegdyś całą Europę. Ich potomkowie żyją do dzisiaj w Irlandii, Szkocji, Walii, Korowani, na Wyspie Man, w Bretanii oraz w hiszpańskiej Galicji i Asturii. I chociaż mają wspólne korzenie, ich tradycja muzyczna kształtowała się przez wiele lat niezależnie od siebie. Różnice można odnaleźć w języku pieśni, odmiennym Instrumentarium, rodzajach tańców i stylu wykonawczym.
  Dla muzyki irlandzkiej charakterystyczny jest sean nós - śpiew w Gaelic [języku irlandzkim] wykonywany bez akompaniamentu, o bogato zdobionej, archaicznej melodyce, mający rodowód średniowieczny. Pieśni i ballady, powstające w późniejszych okresach, wykonywane już z akompaniamentem, to repertuar wędrownych minstreli. Oprócz ustnego przekazu, były one rozpowszechniane w formie pisanej. Legendarnym instrumentem irlandzkim i symbolem tego kraju jest harfa, znana tam i używana nieprzerwanie od VIII w. Najbardziej znanym irlandzkim harfistą, kompozytorem, wędrownym poetą był Turlough Ó Carolan, żyjący na przełomie XVII i XVIII wieku. Popularne tańce irlandzkie i szkockie to jigs, slides, reels, strathspays, hornpipes, set dances, oraz polki, mazurki i walce. Melodie tych tańców grano na tradycyjnych instrumentach, takich jak skrzypce i dudy, przy czym w każdym kraju na dudach innego rodzaju. Instrumentarium wykorzystywane współcześnie jest oczywiście bogatsze, wystarczy wymienić choćby whistles, flet poprzeczny drewniany, bodhran, konga, harmonię diatoniczną, akordeon, gitarę, mandolinę, bouzouki, banjo czy harmonijkę ustną. Niezwykle żywa w krajach celtyckich tradycja wspólnego muzykowania, od początku XX wieku przybrała formę wieczorków tanecznych zwanych ceilidh lub ceili [wym. kejli]. W połowie lat pięćdziesiątych XX wieku popularne stały się też muzyczne sesje w pubach [liczbę tematów sesyjnych szacuje się na osiem tysięcy]. Od tego czasu zainteresowanie muzyką tradycyjną jest coraz większe. Jej wpływy znajdujemy m.in. w nurcie pop, rock, jazz, punk, a nawet world music/techno. Również w Polsce powstają grupy muzyczne i taneczne oraz szkoły tańca irlandzkiego, odbywają się festiwale celtyckie w Poznaniu, Dowspudzie, Bielsku Białej, a we wszystkich większych miastach działają puby wzorowane na pubach irlandzkich. Jest wiele miejsc na świecie, w których spotykają się celtyckie ścieżki i wielu ludzi, którym ta muzyka przypadła do gustu.